પ્રગટ થયા પ્રભુ છપૈયા ગામ રે
ભક્તિ માતા, ધર્મ તાતનું નામ રે
કૌશળ દેશમાં ધર્યો અવતાર રે
નોમ અજવાળી, રૂડો ચૈતર માસ રે

તેડાવો જોષી ને પૂછાવો નામ રે
નામ ધર્યું રૂડું શ્રી ઘનશ્યામ રે
મુખડું શોભે અતિ બાલુડે વેશ રે
સુંદર ભુરા માથે નાના શા કેશ રે

હરખે ઝૂલાવે માતા દૂધ-સાકર પાય રે
માતાને મન વ્હેલા કેમ મોટા થાય રે
રડતા રમાડતા પારણીયે પોઢાડે રે
રેશમી દોરી લઇ હીચકાવે રે

પોઢો પોઢો પ્રભુ જગના આધાર રે
પ્રેમાનંદ નિત્ય નવી લીલા ગાયે રે

- પ્રેમાનંદ સ્વામી

રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી;
સામે રાણા સિંહ મળ્યા રે, આફત આવી મોટી.

ઝૂકી ઝૂકી ભરી સલામો, બોલ્યું મીઠાં વેણ :
‘મારે ઘેર પધારો, રાણા ! રાખો મારું કહેણ.

હાડચામડાં બહુ બહુ ચૂંથ્યાં, ચાખોજી મધ મીઠું;
નોતરું દેવા ખોળું તમને, આજે મુખડું દીઠું !’

રીંછ જાય છે આગળ, એના પગ ધબધબ,
સિંહ જાય છે પાછળ, એની જીભ લબલબ.

‘ઘર આ મારું, જમો સુખેથી, મઘથી લૂમેલૂમ’
ખાવા જાતાં રાણાજીએ પાડી બૂમેબૂમ !

મધપૂડાનું વન હતું એ, નહીં માખોનો પાર;
બટકું પૂડો ખાવા જાતાં વળગી લારોલાર !

આંખે, મોઢે, જીભે, હોઠે ડંખ ઘણેરા લાગ્યા;
‘ખાધો બાપ રે !’ કરતાં ત્યાંથી વનરાજા તો ભાગ્યા.

રીંછ એકલું ફરવા ચાલ્યું, હાથમાં લીધી સોટી;
સામે રાણા સિંહ મળ્યા’તા, આફત ટાળી મોટી !